Utspraak op Platt: /afmɛln̩/
Verb
Sülven: af·mel·len
[1]
Opbowoortschatt
sik ~
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Tööv ins, ik mutt mi noch gau bi Mudder afmellen, dat ik nich mehr tohuus bün.
[2]
Opbowoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­mel­len
PPP:
af­mell­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik mell af
du mell­st af
he/se/dat mell­t af
wi mell­t af
ji mell­t af
se mell­t af
Vergangen Tiet:
ik mell af
du mell­st af
he/se/dat mell af
wi mel­len af
ji mel­len af
se mel­len af
Perfekt:
ik heff af­mell­t
du hest af­mell­t
he/se/dat hett af­mell­t
wi hebbt af­mell­t
ji hebbt af­mell­t
se hebbt af­mell­t
Kunjunktiv:
ik mell af
du mell­st af
he/se/dat mell af
wi mel­len af
ji mel­len af
se mel­len af
Imperativ:
mell af!
mell­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + mellen