Utspraak op Platt: /afdɔu̯n/
Verb
Sülven: af·doon
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[4]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­doon
PPP:
af­daan
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik do af
du deist af
he/se/dat deit af
wi doot af
ji doot af
se doot af
Vergangen Tiet:
ik deed af
du deedst af
he/se/dat deed af
wi de­den af
ji de­den af
se de­den af
Perfekt:
ik heff af­daan
du hest af­daan
he/se/dat hett af­daan
wi hebbt af­daan
ji hebbt af­daan
se hebbt af­daan
Kunjunktiv:
ik deed af
du deedst af
he/se/dat deed af
wi de­den af
ji de­den af
se de­den af
Imperativ:
do af!
doot af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + doon