Utspraak op Platt: /afpakn̩/
Verb
Sülven: af·pa·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
afladen
to’n Bispeel en Wagen
düütsch:
abpacken
abladen
nedderlandsch:
ontladen
engelsch:
unload
Bispelen:
Op’t Feld is dat Stroh oppackt worrn un bihuus is dat denn wedder afpackt worrn un keem op’n Böhn.

Verbformen:

Infinitiv:
af­pa­cken
PPP:
af­pa­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pack af
du pa­ckst af
he/se/dat pa­ckt af
wi pa­ckt af
ji pa­ckt af
se pa­ckt af
Vergangen Tiet:
ik pack af
du pa­ckst af
he/se/dat pack af
wi pa­cken af
ji pa­cken af
se pa­cken af
Perfekt:
ik heff af­pa­ckt
du hest af­pa­ckt
he/se/dat hett af­pa­ckt
wi hebbt af­pa­ckt
ji hebbt af­pa­ckt
se hebbt af­pa­ckt
Kunjunktiv:
ik pack af
du pa­ckst af
he/se/dat pack af
wi pa­cken af
ji pa­cken af
se pa­cken af
Imperativ:
pack af!
pa­ckt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + packen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.