Utspraak op Platt: /uːtkɔːm̩/
Verb
Sülven: ut·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
[4]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­ka­men
PPP:
ut­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam ut
du kumm­st ut
he/se/dat kumm­t ut
wi kaamt ut
ji kaamt ut
se kaamt ut
Vergangen Tiet:
ik keem ut
du keemst ut
he/se/dat keem ut
wi ke­men ut
ji ke­men ut
se ke­men ut
Perfekt:
ik bün ut­ka­men
du büst ut­ka­men
he/se/dat is ut­ka­men
wi sünd ut­ka­men
ji sünd ut­ka­men
se sünd ut­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem ut
du keemst ut
he/se/dat keem ut
wi ke­men ut
ji ke­men ut
se ke­men ut
Imperativ:
kaam ut!
kaamt ut!
Infinitiv:
ut­ka­men
PPP:
ut­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm ut
du kumm­st ut
he/se/dat kumm­t ut
wi kaamt ut
ji kaamt ut
se kaamt ut
Vergangen Tiet:
ik keem ut
du keemst ut
he/se/dat keem ut
wi ke­men ut
ji ke­men ut
se ke­men ut
Perfekt:
ik bün ut­ka­men
du büst ut­ka­men
he/se/dat is ut­ka­men
wi sünd ut­ka­men
ji sünd ut­ka­men
se sünd ut­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem ut
du keemst ut
he/se/dat keem ut
wi ke­men ut
ji ke­men ut
se ke­men ut
Imperativ:
kumm ut!
kaamt ut!
Infinitiv:
ut­ka­men
PPP:
ut­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam ut
du kümm­st ut
he/se/dat kümm­t ut
wi kaamt ut
ji kaamt ut
se kaamt ut
Vergangen Tiet:
ik keem ut
du keemst ut
he/se/dat keem ut
wi ke­men ut
ji ke­men ut
se ke­men ut
Perfekt:
ik bün ut­ka­men
du büst ut­ka­men
he/se/dat is ut­ka­men
wi sünd ut­ka­men
ji sünd ut­ka­men
se sünd ut­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem ut
du keemst ut
he/se/dat keem ut
wi ke­men ut
ji ke­men ut
se ke­men ut
Imperativ:
kaam ut!
kaamt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + kamen