Utspraak op Platt: /afkiːkn̩/
Verb
Sülven: af·kie·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik kunn mi bi em noch veel afkieken.
[2]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­kie­ken
PPP:
af­ke­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kiek af
du ki­ckst af
he/se/dat ki­ckt af
wi kiekt af
ji kiekt af
se kiekt af
Vergangen Tiet:
ik keek af
du keekst af
he/se/dat keek af
wi ke­ken af
ji ke­ken af
se ke­ken af
Perfekt:
ik heff af­ke­ken
du hest af­ke­ken
he/se/dat hett af­ke­ken
wi hebbt af­ke­ken
ji hebbt af­ke­ken
se hebbt af­ke­ken
Kunjunktiv:
ik keek af
du keekst af
he/se/dat keek af
wi ke­ken af
ji ke­ken af
se ke­ken af
Imperativ:
kiek af!
kiekt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + kieken