Utspraak op Platt: /anbɾɪnɡn̩/
Verb
Sülven: an·brin·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
[2]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik kunn mien Saak bi em nich anbringen.
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Buur kunn sien Weten nich anbringen.

Verbformen:

Infinitiv:
an­brin­gen
PPP:
an­bröch­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bring an
du bringst an
he/se/dat bringt an
wi bringt an
ji bringt an
se bringt an
Vergangen Tiet:
ik brö­ch an
du bröch­st an
he/se/dat brö­ch an
wi brö­chen an
ji brö­chen an
se brö­chen an
Perfekt:
ik heff an­bröch­t
du hest an­bröch­t
he/se/dat hett an­bröch­t
wi hebbt an­bröch­t
ji hebbt an­bröch­t
se hebbt an­bröch­t
Kunjunktiv:
ik brö­ch an
du bröch­st an
he/se/dat brö­ch an
wi brö­chen an
ji brö­chen an
se brö­chen an
Imperativ:
bring an!
bringt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + bringen