Utspraak op Platt: /ɾanɡɔːn/
Verb
Sülven: ran·gahn
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Dat Holt geiht bet na de Straat ran.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[4]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik heff anropen, aver dor is nüms rangahn.

Verbformen:

Infinitiv:
ran­gahn
PPP:
ran­gahn
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik gah ran
du geihst ran
he/se/dat geiht ran
wi gaht ran
ji gaht ran
se gaht ran
Vergangen Tiet:
ik güng ran
du güngst ran
he/se/dat güng ran
wi güng­en ran
ji güng­en ran
se güng­en ran
Perfekt:
ik bün ran­gahn
du büst ran­gahn
he/se/dat is ran­gahn
wi sünd ran­gahn
ji sünd ran­gahn
se sünd ran­gahn
Kunjunktiv:
ik güng ran
du güngst ran
he/se/dat güng ran
wi güng­en ran
ji güng­en ran
se güng­en ran
Imperativ:
gah ran!
gaht ran!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ran + gahn