Utspraak op Platt: /vɛçhɔːln̩/
Verb
Sülven: weg·ha·len
[1]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
[2]
Opbowoortschatt
sik ~
Bispelen:
Ik heff mi dor woll en Snööv bi weghaalt.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­ha­len
PPP:
weg­haalt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik haal weg
du haalst weg
he/se/dat haalt weg
wi haalt weg
ji haalt weg
se haalt weg
Vergangen Tiet:
ik heel weg
du heelst weg
he/se/dat heel weg
wi he­len weg
ji he­len weg
se he­len weg
Perfekt:
ik heff weg­haalt
du hest weg­haalt
he/se/dat hett weg­haalt
wi hebbt weg­haalt
ji hebbt weg­haalt
se hebbt weg­haalt
Kunjunktiv:
ik heel weg
du heelst weg
he/se/dat heel weg
wi he­len weg
ji he­len weg
se he­len weg
Imperativ:
haal weg!
haalt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + halen