Utspraak op Platt: /afʃʊ͡ɐn/
Verb
Sülven: af·schurrn
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
starven
düütsch:
sterben
abkratzen
nedderlandsch:
sterven
opkrassen
engelsch:
die
bite the dust
Bispelen:
He hett wat drunken, is alleen gegen en Boom föhrt un afschurrt.
[2]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
afrieven, afbruken
düütsch:
abreiben
abnutzen
nedderlandsch:
afslijten
engelsch:
rub down
abrade
[3]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
afrutschen
düütsch:
abrutschen
abgleiten
nedderlandsch:
afglijden
uitglijden
engelsch:
slip off
skid down
Bispelen:
He is to dicht an’n Graven ran, afschurrt un in’t Water fullen.
[4]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
weggahn
dallohrig, in Schaam, ahn dat man vörankamen is
düütsch:
abziehen
von dannen ziehen
unverrichteter Dinge
nedderlandsch:
vertrekken
engelsch:
come off empty-handed
Bispelen:
Eerst hett he mit mi meckert un denn wull he mien Hülp. Dor heff ik em wat vertellt! He is ganz dallohrig afschurrt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­schurr­n
PPP:
af­schurr­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schurr af
du schurr­st af
he/se/dat schurr­t af
wi schurr­t af
ji schurr­t af
se schurr­t af
Vergangen Tiet:
ik schurr af
du schurr­st af
he/se/dat schurr af
wi schur­ren af
ji schur­ren af
se schur­ren af
Perfekt:
ik bün af­schurr­t
du büst af­schurr­t
he/se/dat is af­schurr­t
wi sünd af­schurr­t
ji sünd af­schurr­t
se sünd af­schurr­t
Kunjunktiv:
ik schurr af
du schurr­st af
he/se/dat schurr af
wi schur­ren af
ji schur­ren af
se schur­ren af
Imperativ:
schurr af!
schurr­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + schurrn
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.